We hebben het allemaal wel eens. De ene persoon wat vaker dan de andere “Verdriet”. Maar wat is verdriet eigenlijk?
Verdriet zie ik als een uiting van een emotie of een uiting van onmacht. Om met de onmacht te beginnen. Soms kom je in situaties waar je niet meer uit kunt komen, waar je niets aan kunt doen. Een uit de hand gelopen discussie kan een mooi voorbeeld zijn van je onmachtig voelen omdat je jezelf niet verder kunt verdedigen. De andere persoon begrijpt je niet of wil niet erkennen dat hij fout zit.
Bij een discussie gaan beide partijen in gesprek en proberen elkaars standpunten met feiten te ontkrachten. Maar wat als de tegenpartij niet wil toegeven, dan dreigt het gesprek in een impasse te komen. Er komen geen feiten meer in je op, je begint je hopeloos te voelen. Je voelt de onmacht opkomen omdat je hem of haar niet verder meer kunt overtuigen. Als je iets zwakker in je emotie zit, kun je door die onmacht in tranen uitbarsten.
Andere voorbeeldsituaties waar je een familielid of vriend steeds de verkeerde dingen ziet doen. Hij luistert niet naar je adviezen en het enige wat je kunt doen is het van een afstand aankijken. Het is een situatie waar je zo graag wilt helpen maar, je wordt niet gehoord of toegelaten. Je voelt je onmachtig en dat kan zo hoog oplopen dat je er verdrietig van wordt. Je kunt enkel wachten tot de persoon inziet dat hij iets fout doet en sta dan klaar als hij bij je komt.
Het verdriet om onmacht staat heel dicht tegen de grens van het verdriet uit emotie omdat, het zich ook vermengt met emotie. In het voorbeeld van de discussie kan het zijn dat je door de dwarsheid van de ander boos of angstig wordt. Dit maakt het vaak wat lastig om te definiëren wat voor verdriet het gaat. In het andere voorbeeld zie je eigenlijk hetzelfde. Je wordt boos omdat hij of zij niet wil luisteren, je probeert te helpen uit liefde, maar die liefde wordt niet beantwoord.
Zo zie je dat onmacht en emotie vaak heel nauw samen op gaat in verdriet. Hoe ontstaat dit verdriet? Verdriet is een uiting van het lichaam om spanning, stress en emotie te doen ontladen. We vragen zo veel van ons lichaam en we geven het lichaam zo weinig terug, dat het lichaam alles maar blijft opbouwen tot er teveel druk op de ketel komt. En dan zet het lichaam de kraan open.
Wat ik hiermee bedoel is dat vooral mensen die van alles opkroppen, over zich heen laten lopen (ja knikkers), geen tegenspraak geven of niets uitpraten. Op een gegeven moment komen zij in een situatie dat er maar iets hoeft te gebeuren en de ketel springt. Vaak ben je dan ook al op het punt aangekomen dat je in een burnout of depressie zit. Dit is dan wel de heftigste vorm van verdriet. Je zit in een neerwaartse spiraal waar je niet uit lijkt te komen. Lees hier mijn artikel over depressie overwinnen.
Over het algemeen hebben we te maken met kleine momenten van verdriet. Het verlies van een dierbare, liefdesverdriet, pijn of blijdschap. De eerste twee voorbeelden kunnen voor een langere periode zijn en de laatste twee gaan vaak om een uitbarsting van enkele minuten. Je snijdt je in je vinger. Dit kan pijnlijk zijn er ervoor zorgen dat je wat tranen moet laten of je hebt een wedstrijd gewonnen en je hebt tranen van geluk.
Het verlies van een dierbare of liefde, maar ook en zwaar ongeluk geven je een trauma waar je als je er niet goed mee om kunt gaan jaren last van kunt blijven houden. Het heeft in deze situaties te maken met het verlies en accepteer je dat of niet. Het is normaal om bij een verlies je emotie vrij te laten en je mag best wat tranen laten vloeien. Dit geeft je innerlijke lichaam ruimte en vrijheid. Het is een onderdeel van het verwerkingsproces. Het gemist van bijvoorbeeld een persoon voelt als een leegte in je leven. Het doet pijn, het maakt je boos, maakt je verdrietig en je wilt geen afstand doen. Je lichaam huilt om de spanning los te laten, vervolgens is het aan je hoofd (je denken) hoe je met de situatie verder omgaat.
Het accepteren van de situatie geeft je bevrijding. Je krijgt het verlies er niet mee terug als je de situatie niet zou accepteren. Wat nu als je de situatie niet accepteert. Je blijft hangen in het verdriet, je kijkt enkel naar de negatieve dingen en je vindt dat jezelf het geluk niet verdient. Je bent boos op alles en iedereen en zoekt naar vergelding. Hier spreken we dan van een trauma dit niet verwerkt is en daar kun je goed ziek van worden. Ook zullen alle andere negatieve dingen niet opgelost worden die je gaat tegenkomen omdat je op dit moment in je leven alles aantrekt en opkropt. Je staat niet meer open voor een oplossing tot de deksel weer van de ketel ploft.
Dus het moraal van het verhaal: “Huilen mag, verdriet hebben mag en praat je gevoelens uit”.