Laat ik beginnen om dank je wel te zeggen tegen iedereen die mij in mijn leven heeft geholpen om een stapje verder te komen.
Niemand heeft gezegd dat het leven makkelijk is. We maken allemaal wel eens een moeilijke periode mee. Het is dan op dat moment vaak heel moeilijk om jezelf staande te houden. Angst, verdriet en verslagenheid kunnen in een rap tempo de overhand nemen. Iedereen heeft dan al snel een advies over hoe je het moet aanpakken en dat je vooral niet bij de pakkenier moet blijven zitten. Raap jezelf bij elkaar en ga door of stel je niet aan, maar is dat wel de juiste weg om te gaan.
We hebben geleerd dat je emoties moet verbergen, dat je jezelf groot moet houden anders ben je niks waard. Het gevolg is dat je van alles gaat opkroppen en dit gaat op een gegeven moment zijn tol eisen. Gelukkig zien we steeds meer dat men hiervan terug komt en gaat accepteren dat emoties er wel degelijk mogen zijn, ze hebben namelijk een functie.
In mijn leven heb ik heel wat meegemaakt, naarmate ik ouder en wijzer werd kwam ook ik er achter dat het praten over je problemen bevrijding geeft en dat als je de emotie kan uiten dit je lucht en kracht geeft. Ik ben dank ook dankbaar naar de mensen die een luisterend oor hadden voor mij. Door hen heb ik kunnen groeien, ik heb mijn kracht weer terug voel me steeds meer gelukkiger worden. Door de kennis van de moeilijke periode nu te gebruiken in nieuwe moeilijke situaties ben ik veel beter instaat om hiermee om te gaan. Ik ben er zoveel sterker door geworden, dat is echt een heel mooi geschenk.
Dankbaarheid is niet vanzelf sprekend net zoals het vertrouwen hebben in iemand of in jezelf of om liefde aan jezelf geven maar ook aan een ander. Dagelijks zie ik mensen die hiermee struggelen, zeg ze eens gedag of sta eens open met een luisterend oor vaak hoef je niet eens wat terug te zeggen. Neem de tijd voor elkaar, tijd is relatief en wees dankbaar dat jij op dat moment het verhaal mag horen.
De belangrijkste les die ik heb geleerd is om dankbaar te zijn voor wat we allemaal mogen meemaken en leren. Wees dankbaar voor je verdriet, wees dankbaar voor het verlies van een dierbare want wat heb je toch mooie dingen mogen leren van hem of haar. Wees dankbaar voor die ene persoon die wel wilde luisteren naar jouw verhaal. Bovenal wees dankbaar dat je mag zijn wie je bent. Want dat mag je zeker, wees wie je werkelijk bent en verstop je niet meer, hulp komt uit verschillende hoeken als jij je er maar voor openstelt.
Als laatste sluit je dag af met een woord van dankbaarheid aan alles wat je hebt mogen leren, voorbij de pijn en voorbij het verdriet dat er misschien was. Niks wat je doet is goed of fout wat een ander er ook van vindt, jij heb het willen leren in dit leven dus wees er dankbaar voor dat je het hebt mogen meemaken.