Leven op de automatische piloot we doen het allemaal wel, de één in wat grotere mate dan de ander. Het lijkt soms wel dat ons leven wordt geregeerd door de maatschappij en dan is het soms toch moeilijk om bij jezelf te blijven.
Als onze ziel een lichaam heeft uitgekozen waar hij de aankomende tijd in wil huisvesten dan worden we geboren. Al in de baarmoeder zijn we druk bezig met ontwikkelen we moeten zorgen dat de cellen een lichaam gaan maken, we moeten eten en drinken en we proberen op te vangen wat we horen en voelen van wat van buiten het lichaam van de drager komt. Vanaf ons prille begin zijn we dus al bezig met leren en ontwikkelen zodat we kunnen overleven in deze wereld.
Echter als jong kind zijn we nog niet gebonden aan wetten en regels en voelen we ons vrij als een vogel. We zijn ongeremd en doen we alles wat we willen en zeggen ongeremd wat op onze ziel ligt. We denken dus eigenlijk niet na over wat ons gedrag of woord tegenover een ander betekend. Kinderen zijn hard en eerlijk maar misschien is dit ook wel zoals het moet zijn, hoe ouder we worden hoe meer we onszelf gaan aanpassen aan de maatschappij en gaan we in ene nadenken hoe we onszelf gaan uiten tegenover de ander. We laten ons vertellen wat we moeten doen en wat we zeker niet moeten doen. Maar is dit nou eigen wel zo’n goede ontwikkeling. Waarom mogen we niet gewoon onszelf zijn, waarom moeten wij ons eigen ik verloochenen ten behoeve van de maatschappij. Zou het toch niet beter zijn om dat kind in ons meer naar voren te laten komen.
Door de noodzaak van aller dag het opstaan, ontbijten, naar school of naar het werk dan weer eten en vervolgens weer slapen blijft er weinig tijd over om eens echt terug te komen tot jezelf. Zeker in de huidige tijd, de maatschappij word meer en meer een 24-uurs maatschappij het leven draait maar door en er word meer en meer van ons verwacht. Uit cijfers blijkt dat er steeds meer mensen zijn die enige vorm van stress of psychologische problemen hebben en dit is natuurlijk ook niet zo gek. Bedrijven moeten opboksen tegen concurrentie en de financiële druk. Meer werk moet gedaan worden met minder mensen en in minder tijd, daarbij is de gezondheid van het personeel ondergeschikt geraakt en krijgen dus steeds meer mensen kwaaltjes.
Zelf raakte ik twee maal in een burn-out, toen ik een derde voelde aankomen ben ik mezelf gaan afvragen waar ik nou eigenlijk mee bezig was. Ik kwam erachter dat mijn leven helemaal niet leuk was ik werkte merendeel van de dag met een hoge werkdruk, privé liep het ook steeds slechter op financieel, familie en lichamelijk gebied. Ik bleek ook eigenlijk al jaren in een negatieve spiraal te zitten die ik niet had gezien of erkend. Er moest dus iets drastisch gaan veranderen in mijn leven en mezelf gaan herontdekken en dus terug naar het kind in mijzelf. Dit was voor mij het punt van bewustwording.
Ik werd me bewust dat ik mezelf enkel in dienst stelde voor de maatschappij. Ik was al jaren niet meer op vakantie geweest, werkte 6 dagen in de week en als ik thuis kwam was ik ook nog voor het werk bezig. Ik deed eigenlijk helemaal niets meer voor mezelf en was eigen in een isolement geraakt van werken en slapen. Hierdoor kon ik ook mooi mijn andere problemen ontlopen in plaats van ze op te lossen. Ik ben allereerst begonnen om te zeggen dit is de start van mijn tweede leven. In overleg met mijn werkgeven is het contract niet verlengt om dat het me te zwaar was. en ben in de WW geraakt ook daar in overleg hadden we besloten dat ik eerst maar eens mijn leven weer op de rit moest krijgen en al mijn psychische en lichamelijke problemen moest gaan oplossen. Dit was eigenlijk precies wat ik op dat moment ook echt nodig had met behulp van professionals ben ik elk stukje waar ik last van had gaan oplossen en op deze manier ben ik samen met dagelijkse meditatie terug gekomen bij mezelf. Deze bewustwording is vrij radicaal maar was voor mij nodig om weer het kind in mezelf te vinden en weer eens een keer na te denken over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik voel me weer vrolijk, ik durf en kan me meer uitspreken, ik luister naar mijn lichaam en weet ik dat het werk wat ik altijd gedaan heb dat dat in mijn nieuwe leven niet meer voor mij bestemd is. Dit process heeft voor mij nu al twee jaar in beslag genomen wat dus maar aangeeft dat het geen gemakkelijke periode is geweest. Je komt jezelf heel vaak weer tegen en ik heb een andere manier van denken gevonden, en het is eigenlijk gewoon heel simpel. Denk positief, lach eens wat meer en leef bewust. Zet de automatische piloot uit en beleef elk moment alsof het de laatste zou kunnen zijn. Denk aan je ik wat zou jou jonge ik doen, leef vanuit je hart vol liefde en geluk, dat bedrijf waar je werkt draait echt wel door ook als jij eens een keer niet kan of wil invallen we zijn niet onmisbaar in het bedrijf. Denk aan je zelf en je naasten deze hebben liefde en geluk nodig om van het leven te kunnen genieten. Je hoeft niet baldadig of respectloos te worden, maar je mag wel je grenzen aangeven.